wjazd — m IV, D. u, Ms. wjeździe; lm M. y 1. «wjechanie, wjeżdżanie dokądś, do czegoś» Zakaz wjazdu. Podczas wjazdu do garażu otarł błotnik. 2. «miejsce, którym lub przez które się wjeżdża (np. podjazd, brama)» Ciasny, wąski, dogodny wjazd do czegoś.… … Słownik języka polskiego
Stefano della Bella — Cavalier polonais Stefano Della Bella et Étienne de la Belle à la cour de France (Florence, 18 mai 1610 – Florence, 12 juillet 1664) est un graveur aquafortiste italien de l … Wikipédia en Français
Écriture du polonais — Le polonais s écrit de manière très phonétique : écriture et prononciation des mots se devinent généralement l une de l autre. Sommaire 1 Lettres 1.1 Alphabet 1.2 Digraphes 2 Lettres homophones … Wikipédia en Français
Голод в Москве (1612) — Сигизмундов чертёж Москвы, выполненный поляками, гравированный в 1610 году. Последний по времени план Москвы, составленный до разрушений 1612 года. План развёрнут на 90 градусов: север сп … Википедия
ingres — m IV, D. u, Ms. ingressie; lm M. y hist. «uroczysty wjazd, uroczyste objęcie urzędu przez wojewodę, starostę grodowego, dziś także przez biskupa w diecezji» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kierownica — ż II, DCMs. kierownicacy; lm D. kierownicaic 1. «urządzenie w postaci koła, wycinka koła lub dźwigni dwuramiennej z rękojeściami do sterowania skrętem kół pojazdu, służące do kierowania pojazdem, np. samochodem, ciągnikiem, rowerem» Siąść za… … Słownik języka polskiego
rogatkowy — przym. od rogatka Rogatkowy posterunek. rogatkowe blm w użyciu rzecz. «opłata pobierana dawniej na rogatce za wjazd do miasta lub wwóz towarów» … Słownik języka polskiego
tryumf — m IV, D. u, Ms. tryumffie; lm M. y 1. «zwycięstwo nad przeciwnikiem; sukces, wybitne osiągnięcie w jakiejś dziedzinie» Odnieść tryumf. Cieszyć się z czyjegoś tryumfu. ◊ książk. Święcić tryumf (tryumfy) «odnosić sukces (sukcesy), cieszyć się… … Słownik języka polskiego
wjazdowy — przym. od wjazd a) w zn. 1: Wiza wjazdowa. Opłaty wjazdowe. b) w zn. 2: Brama wjazdowa. Aleja wjazdowa … Słownik języka polskiego
wóz — m IV, D. wozu (daw. woza), Ms. wozie; lm M. wozy 1. «czterokołowy, drewniany pojazd ciągnięty przez konie, służący do przewożenia ciężarów, fura, furmanka; ilość czegoś mieszcząca się w tym pojeździe» Wóz zaprzężony w konie (w woły). Skrzypienie… … Słownik języka polskiego
